Komentarze: 4
życie moje... sen wariata, nie pojmuję tego świata...
miłosc wraca... jak jesień po lecie... jak wiosna po zimie... wszytko mi się przypomina... w sumie to było kilka takich pięknych chwil które sprawiają że wciąż wierzę... we mnie i w jego... że może kiedyś... ale później przypominam sobie to wszytko co złe... i to całe piękno ulatuje... przychodzi chandra... i tak już zostaje do końca dnia...
a w szkole... tak jak wczesniej... nie lubie jej... nie lubie swojej klasy.... zawsze kiedy się budze rano to z myślą "znowu!" i to już nie jest zwykły kaprys... że niby trzeba się uczyć... tu chodzi o tą pustkę i niechcęć do samej siebie... że nie ma się czasem do kogo odezwać... źle mi jest tam... nie tak to wszystko miało wyglądać...
tak w ogóle... wzięłam sobie od mojej siostry zdjęcie... które robił mój szwagier, jest poprostu cudne... niby przedstawia tylko zwykły staw i las w oddali... jest na tam jest jakby inny świat... taflę wody można by pomylić z niebem... które jest już lekko zaróżowione od zachodu słońca... ale jest czyste... bez cienia chmurki i promieni słonecznych... jest takie inne... piękne... kocham to zdjecie... kocham się w nie wpartywać i mysleć o... tobie